مقایسه مهارت های ادراک بینایی غیروابسته به حرکت در کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر با و بدون اختلال هماهنگی رشدی

این پژوهش با هدف بررسی مهارت های ادراک بینایی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. روش پژوهش علّی ـ مقایسه ای و جامعۀ آماری همۀ کودکان عقب مانده ذهنی شهر تهران در سال 1389 بود که به روش نمونه گیری در دسترس 60 کودک آموزش پذیر شامل 30 کودک (15 دختر و 15 پسر) مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی و 30 کودک غیرمبتلا (15دختر و 15 پسر) به عنوان نمونۀ پژوهش، انتخاب شدند. آزمودنی ها با استفاده از نسخۀ تجدیدنظر شدۀ آزمون سنجش مهارت های ادراک بینایی غیروابسته به حرکت (tvps-r) ارزیابی شدند و داده ها از طریق آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه تحلیل شد. نتایج نشان داد که تفاوت میانگین نمرات مهارت های ادراک بینایی در دو گروه معنادار است (05/0 p< ). همچنین نتایج نشان داد که کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در هر یک از اجزای مهارت های ادراک بینایی به غیر از اکمال بینایی، ضعیف تر از کودکان غیرمبتلا بوده و این ضعف در گروه پسران مبتلا بیشتر است. نتایج این بررسی لزوم در نظر گرفتن وی‍‍ژگی های ادراک بینایی کودکان مبتلا به اختلال رشدی در هنگام طراحی یا توسعۀ مداخلات درمانی و آموزشی را متذکر می شود.